به نام خداوند بخشنده و مهربان
آنها کسانی هستند که هدایت را با گمراهی معاوضه کردهاند و (این) تجارت برای آنها سودی نداده، و هدایت نیافتهاند. (۱۶)
آنها (منافقان) همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک راه
خود را پیدا کند) ولی هنگامی که آتش اطراف خود را روشن ساخت خداوند (طوفانی
میفرستد و) آن را خاموش میکند، و در تاریکی وحشتناکی که چشم کار نمیکند
آنها را رها میسازد.(۱۷)
آنها کر، گنگ و کورند بنابراین از راه خطا باز نمیگردند.(۱۸)
یا همچون بارانی که در شب تاریک توام با رعد و برق و صاعقه (بر سر
رهگذرانی) ببارد، آنها از ترس مرگ انگشت در گوش خود میگذارند تا صدای
صاعقه را نشنوند، و خداوند به کافران احاطه دارد و در قبضه قدرت او هستند).(۱۹)
روشنائی خیره کننده برق نزدیک است چشم آنها را برباید، هر لحظهای که برق
جستن میکند (صفحه بیابان را) برای آنها روشن میسازد (چند قدمی) در پرتو
آن راه میروند و هنگامی که خاموش میشود توقف میکنند، و اگر خدا بخواهد
گوش و چشم آنها را از بین میبرد، خداوند بر هر چیز توانا است.(۲۰)