سوره البقره. آیه 251 تا 255

به نام خدای بخشنده و مهربان

سپس به فرمان خدا، آنها سپاه دشمن را به هزیمت وا داشتند. و «داوود» ، جالوت را کشت، و خداوند، حکومت و دانش را به او بخشید، و از آنچه می‏خواست به او تعلیم داد. و اگر خداوند، بعضی از مردم را به وسیله بعضی دیگر دفع نمی‏کرد، زمین را فساد فرا می‏گرفت، ولی خداوند نسبت به جهانیان، لطف و احسان دارد.(۲۵۱)

اینها، آیات خداست که به حق، بر تو می‏خوانیم، و تو، از رسولان (ما) هستی. (۲۵۲)

بعضی از آن رسولان را بر بعضی دیگر برتری دادیم، برخی از آنها، خدا با او سخن می‏گفت، و بعضی را درجاتی برتر داد، و به عیسی بن مریم، نشانه‏ های روشن دادیم، و او را با روح القدس تایید نمودیم، (ولی فضیلت و مقام آن پیامبران، مانع اختلاف امتها نشد). و اگر خدا می‏خواست، کسانی که بعد از آنها بودند، پس از آن همه نشانه‏ های روشن که برای آنها آمد، جنگ و ستیز نمی‏کردند، (اما خدا مردم را مجبور نساخته، و آنها را در پیمودن راه سعادت، آزاد گذارده است،) ولی این امتها بودند که با هم اختلاف کردند، بعضی ایمان آوردند و بعضی کافر شدند.(۲۵۳)

ای کسانی که ایمان آورده ‏اید! از آنچه به شما روزی داده‏ ایم، انفاق کنید! پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن، نه خرید و فروش است ، و نه دوستی  و نه شفاعت. و کافران، خود ستمگرند، (هم به خودشان ستم می‏کنند، هم به دیگران).(۲۵۴)

هیچ معبودی نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است، و موجودات دیگر، قائم به او هستند، هیچگاه خواب سبک و سنگینی او را فرا نمی‏گیرد،  آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن اوست، کیست که در نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند؟! آنچه را در پیش روی آنها ( بندگان) و پشت سرشان است می‏داند، و کسی از علم او آگاه نمی‏گردد، جز به مقداری که او بخواهد.  تخت (حکومت) او، آسمانها و زمین را در بر گرفته، و نگاهداری آن دو ( آسمان و زمین)، او را خسته نمی‏کند. بلندی مقام و عظمت، مخصوص اوست.(۲۵۵)