به نام خدای بخشنده و مهربان
و آنچه در روزی که دو دسته
با هم نبرد کردند به شما رسید به فرمان خدا بود و
برای این بود که مؤمنان شناخته شوند.
و نیز برای این بود که کسانی که راه نفاق پیش گرفتند شناخته
شوند آنها که به ایشان گفته شد:« بیائید و در راه خدا نبرد کنید یا از حریم خود دفاع نمائید گفتند اگر ما میدانستیم جنگی واقع خواهد داد،
از شما پیروی میکردیم آنها در آن هنگام، به
کفر نزدیکتر بودند تا به ایمان؛ به زبان خود چیزی میگویند که در دل هایشان
نیست! و خداوند از آنچه کتمان میکنند،آگاهتر است.
آنها هستند که به برادران خود گفتند - در حالیکه از
حمایت آنها دست کشیده بودند - اگر آنها از ما پیروی میکردند کشته
نمیشدند، بگو پس مرگ را
از خودتان دور سازید اگر راست میگوئید.
هرگز گمان مبر آنها که در راه خدا کشته شدهاند مردگانند، بلکه آنها زندهاند و نزد پروردگارشان روزی داده میشوند.
آنها بخاطر نعمتهای فراوانی که خداوند از فضل خود به آنها
بخشیده است خوشحالند و بخاطر کسانی که بعد از آنها به آنان
ملحق نشدند خوش وقتند که نه ترسی بر آنها است و نه غمی خواهند داشت.