به نام خدای بخشنده و مهربان
و هنگامی که به آنها گفته می شود: «به سوی آنچه خدا نازل
کرده، و به سوی پیامبر بیایید، منافقان را می بینی که از قبول دعوت تو
اعراض میکنند.
پس چگونه موقعی که بر اثر اعمالشان گرفتار مصیبتی میشوند به
سراغ تو می آیند و سوگند یاد میکنند که منظور ما جز نیکی کردن و توافق نبوده است؟!
آنها کسانی هستند که خدا، آنچه را در دل دارند میداند. از
آنها صرف نظر کن! و آنها را اندرز ده! و با بیانی رسا، نتایج
اعمالشان را به آنها گوشزد نما!
ما هیچ پیامبری را نفرستادیم، مگر به این منظور که به فرمان
خدا، از وی اطاعت شود، و اگر این مخالفان هنگامی که به خود ستم میکردند به نزد تو می آمدند و از خدا طلب
آمرزش میکردند و پیامبر هم برای آنها استغفار میکرد خدا را توبه پذیر و
مهربان مییافتند.
به پروردگارت سوگند که آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اینکه تو
را در اختلافات خود به داوری طلبند؛ و سپس در دل خود از داوری تو احساس
ناراحتی نکنند، و کاملا تسلیم باشند.