به نام خدای بخشنده و مهربان
و بیاد آور زمانی را که به حواریون وحی فرستادم که به من و فرستاده من ایمان بیاورید، آنها گفتند ایمان آوردیم و گواه باش که ما مسلمانیم.(۱۱۱)
در آن هنگام که حواریون گفتند: ای عیسی بن مریم آیا پروردگار تو میتواند
مائدهای از آسمان نازل کند؟ او (در پاسخ) گفت از خدا بپرهیزید اگر با
ایمان هستید!
به نام خدای بخشنده و مهربان
اى کسانى که ایمان آورده اید ، چون نشانه هاى مرگ یکى از شما فرا رسید ، هنگام وصیت باید دو تن از مردان عادل همکیشتان میان شما گواه باشند ; و اگر در سفر بودید و مصیبت مرگ به سراغتان آمد و دو شاهد مسلمان نیافتید باید دو تن از غیر همکیشانتان وصیت شما را گواه باشند . پس اگر در صحّت آنچه وصى اظهار مى دارد تردید کردید ، گواهان را پس از نماز ]تا برپایى محکمه[ نگاه دارید که به خدا سوگند یاد کنند که ما گواهى خود را به هیچ بهایى نمى فروشیم ( آنچه را شاهد بوده ایم به سود کسى تغییر نمى دهیم ) هر چند خویشاوند باشد ، و شهادتى را که خدا برعهده ما نهاده است کتمان نمى کنیم ، زیرا در آن صورت از گناهکاران خواهیم بود . ( 106 )
پس
اگر فاش شد که گواهان با گواهى دروغ خود مرتکب گناه شده اند ، دو تن از
کسانى که آن دو گواه اصلى بر آنان جفا کردند ، به جاى آن دو قرار گیرند و
به خدا سوگند یاد کنند که گواهى ما از گواهى آن دو درست تر است و ما با
گواهى خود بر ضد آنان ، در حقشان تعدى نکرده ایم ، چرا که در آن صورت از
ستمکاران خواهیم بود . ( 107 )
این بهترین روش است که شاهدان شهادت را آن گونه که بایسته است ادا کنند یا بترسند از این که پس از سوگندهایشان که بى اعتبار تلقى شده است سوگندها به دیگران واگذار شود . و از خدا پروا کنید و گوش فرادهید . و خدا مردم فسق پیشه را هدایت نمى کند . ( 108 )
به نام خدای بخشنده و مهربان
اى کسانى که ایمان آورده اید ، از چیزهایى که اگر براى شما آشکار شود بر تکلیف شما مى افزاید و در نتیجه شما را اندوهگین مى کند سؤال مکنید . بدانید که ما آنها را در غیر هنگام نزول قرآن بیان نمى کنیم ، ولى اگر هنگامى که قرآن نازل مى شود از آنها سؤال کنید براى شما آشکار مى گردد . خداوند از آنچه نگفته است درگذشته و شما را به آن تکلیف نکرده است ، و خدا درگذرنده و بردبار است . پس با پرسش آنها را مجویید . ( 101 )
به یقین ، گروهى که پیش از شما بودند در مورد آنها سؤال کردند ولى بعداً به آنها کافر شدند . ( 102 )
خداوند
درباره بحیره ، سائبه ، وصیله و حام هیچ حُکمى مقرر نکرده است ، ولى کسانى
که کافر شده اند بر خدا دروغ مى بندند و چیزهایى را که خود ساخته اند حکم
خدا معرّفى مى کنند و بیشترشان درک نمى کنند که بر خدا دروغ بافته اند . ( 103 )
و
چون به آنان گفته شود : به سوى آنچه خدا فرو فرستاده و به سوى پیامبر
بیایید ، مى گویند : آنچه پدرانمان را بر آن یافته ایم ما را بس است . آیا
در هر حال از راه و رسم پدرانشان پیروى مى کنند ، هرچند پدرانشان خود چیزى
نمى دانستند و از سوى کسى نیز هدایت نشده بودند ؟ ( 104 )
اى کسانى که ایمان آورده اید ، مراقب خویشتن باشید ، مبادا پس از آن که راه یافته اید کسانى که گمراه شده اند به شما زیانى برسانند و گمراهتان کنند . بازگشت شما و آنان همگى به سوى خداست ، آن گاه شما و آنان را از حقیقت فرجام آنچه مى کردید آگاه خواهد ساخت . ( 105 )
به نام خدای بخشنده و مهربان
شکار
حیوانات دریا و خوراکى هاى آن براى شما حلال شده است ، در حالى که آن براى
شما مُحرمان و دیگر کاروانیان بهره اى است ، و شکار حیوانات صحرایى بر شما
مُحرمان تا هنگامى که در احرام هستید حرام گردیده است ، و از خدایى که به
سوى او محشور مى شوید پروا کنید . ( 96 )
خداوند ، کعبه آن خانه درخورِ احترام و نیز ماهِ حرام و قربانى حج و قلاده هاى قربانى هاى حج را مایه برپایى مردم در امور دنیا و آخرتشان قرار داده است . این حقیقت را بیان کردیم تا بدانید که خدا آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمین است مى داند و این که خدا به هر چیزى آگاه است . ( 97 )
بدانید که خداوند گناه پیشگان را به کیفرى سخت مى رساند و فرمانبرداران را آمرزنده و مهربان است . ( 98 )
برعهده پیامبر چیزى جز رساندن پیام هاى الهى نیست ، و خدا است که آنچه را آشکار مى کنید و آنچه را نهان مى دارید مى داند . ( 99 )
بگو : پلید و پاک برابر نیستند ، هر چند فراوانىِ پلیدها تو را مجذوب خود سازد . پس اى خردمندان ، از خدا پروا کنید و بر آیین او که برخاسته از پاکى هاست پایدار باشید ، باشد که نیکبخت گردید . ( 100 )