سوره البقره. آیه 131 تا 135

به نام خدای بخشنده و مهربان

(بخاطر بیاورید) هنگامی را که پروردگار به او گفت اسلام بیاور (و تسلیم در برابر حق باش، او فرمان پروردگار را از جان و دل پذیرفت) گفت در برابر پروردگار جهانیان تسلیم شدم.(۱۳۱)

ابراهیم و یعقوب فرزندان خود را (در بازپسین لحظات عمر) به این آئین وصیت کردند (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند) فرزندان من! خداوند این آئین پاک را برای شما برگزیده است و شما جز به آئین اسلام (تسلیم در برابر فرمان خدا) نمیرید.(۱۳۲)

آیا شما به هنگامی که مرگ یعقوب فرا رسید حاضر بودید؟ در آن هنگام که به فرزندان خود گفت پس از من چه چیز را می‏پرستید؟ گفتند خدای تو و خدای پدرانت، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق، خداوند یکتا و ما در برابر او تسلیم هستیم.(۱۳۳)

آنها امتی بودند که درگذشتند، اعمال آنها مربوط به خودشان بود و اعمال شما نیز مربوط به خود شما است، و هیچگاه مسئول اعمال آنها نخواهید بود.(۱۳۴)

(اهل کتاب) گفتند یهودی یا مسیحی بشوید تا هدایت یابید، بگو (این آئینهای تحریف شده هرگز نمی‏تواند موجب هدایت گردد) بلکه پیروی از آئین خالص ابراهیم کنید و او هرگز از مشرکان نبود.(۱۳۵)

سوره البقره. آیه 126 تا 130

به نام خدای بخشنده و مهربان

(و بیاد آورید) هنگامی که ابراهیم عرض کرد: پروردگارا این سرزمین را شهر امنی قرار ده، و اهل آن را آنها که ایمان به خدا و روز بازپسین آورده‏اند از ثمرات (گوناگون) روزی ده (ما این دعای ابراهیم را به اجابت رساندیم و مؤ منان را از انواع برکات بهره مند ساختیم) اما به آنها که کافر شدند بهره کمی خواهیم داد، سپس آنها را به عذاب آتش می‏کشانیم و چه بد سر انجامی دارند.(۱۲۶)

(و نیز بیاد آورید) هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‏های خانه (کعبه) را بالا می‏بردند (و می‏گفتند) پروردگارا! از ما بپذیر تو شنوا و دانائی.(۱۲۷)

پروردگارا! ما را تسلیم فرمان خود قرار ده و از دودمان ما امتی که تسلیم فرمانت باشد به وجود آور، و طرز پرستش خودت را به ما نشان ده، و توبه ما را بپذیر، که تو تواب و رحیمی.(۱۲۸)

پروردگارا! در میان آنها پیامبری از خودشان مبعوث کن، تا آیات تو را بر آنها بخواند، و آنها را کتاب و حکمت بیاموزد و پاکیزه کند، زیرا تو توانا و حکیمی (و بر این کار قادری).(۱۲۹)

چه کسی جز افراد سفیه و نادان از آئین ابراهیم (با آن پاکی و درخشندگی) رویگردان خواهد شد؟ ما او را در این جهان برگزیدیم و او در جهان دیگر از صالحان است.(۱۳۰)

سوره البقره. آیه 121 تا 125

به نام خدای بخشنده و مهربان

کسانی که کتاب آسمانی، به آنها دادهایم (یهود و نصاری) و آن را از روی دقت می‏خوانند، به پیامبر اسلام ایمان می‏آورند و کسانی که به او کافر شوند زیانکارند.(۱۲۱)

ای بنی اسرائیل! نعمتی را که به شما ارزانی داشتم بیاد بیاورید، و نیز به خاطر بیاورید که من شما را بر جهانیان برتری بخشیدم(۱۲۲)

از روزی بترسید که هیچکس به جای دیگری جزا نمی‏بیند و هیچگونه عوضی از او قبول نمی‏گردد و شفاعت، او را سود نمی‏دهد و (از هیچ ناحیه) یاری نمی‏شوند.(۱۲۳)

(به خاطر بیاورید) هنگامی که خداوند ابراهیم را با وسائل گوناگونی آزمود، و او بخوبی از عهده آزمایش بر آمد، خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم، ابراهیم عرض کرد: از دودمان من (نیز امامانی قرار بده) خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی‏رسد (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند شایسته این مقامند).(۱۲۴)

(و بخاطر بیاورید) هنگامی را که خانه کعبه را محل بازگشت و مرکز امن و امان برای مردم قرار دادیم (و برای تجدید همین خاطره) از مقام ابراهیم نماز گاهی برای خود انتخاب کنید، و ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که خانه مرا برای طواف کنندگان و مجاوران و رکوع کنندگان و سجده کنندگان پاک و پاکیزه کنید.(۱۲۵)

سوره البقره. آیه 116 تا 120

به نام خدای بخشنده و مهربان

و (یهود و نصاری و مشرکان) گفتند خداوند فرزندی برای خود انتخاب کرده است منزه است او بلکه آنچه در آسمانها و زمین است از آن او است و همه در برابر او خاضعند.(۱۱۶)

هستی بخش آسمانها و زمین او است و هنگامی که فرمان وجود چیزی را صادر کند می‏گوید: موجود باش! و آن فورا موجود می‏شود.(۱۱۷)

افراد ناآگاه گفتند: چرا خدا با ما سخن نمی‏گوید؟ و آیه و نشانهای بر خود ما نازل نمی‏کند؟ پیشینیان آنها نیز همین گونه سخن می‏گفتند دلها و افکارشان مشابه است، ولی ما (به اندازه کافی) آیات و نشانه‏ها را برای اهل یقین (و حقیقت جویان) روشن ساختهایم.(۱۱۸)

ما تو را به حق برای بشارت و تهدید (مردم جهان) فرستادیم و تو مسئول گمراهی دوزخیان (پس از ابلاغ رسالت) نیستی.(۱۱۹)

هرگز یهود و نصاری از تو راضی نخواهند شد تا (بطور کامل تسلیم خواسته‏های آنها شوی و) از آئین (تحریف یافته) آنان پیروی کنی بگو هدایت تنها هدایت الهی است، و اگر از هوی و هوسهای آنها پیروی کنی، بعد از آنکه آگاه شدهای هیچ سرپرست و یاوری از ناحیه خدا برای تو نخواهد بود.(۱۲۰)