سوره النساء آیات 6 تا 10

به نام خدای بخشنده و مهربان

و یتیمان را چون به حد بلوغ برسند، بیازمائید! اگر در آنها رشد یافتید اموالشان را به آنها بدهید، و پیش از آنکه بزرگ شوند اموال آنها را از روی اسراف نخورید، و هر کس بی نیاز است خودداری کند و آن کس که نیازمند است به طرز شایسته از آن بخورد، و هنگامی که اموال آنها را به آنها می‏دهید شاهد بر آنها بگیرید خداوند برای محاسبه کافی است. (۶)

برای مردان از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان از خود می‏گذارند سهمی است و برای زنان نیز از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان می‏گذارند سهمی، خواه آن مال کم باشد یا زیاد، این سهمی است تعیین شده و پرداختنی. (۷)

و اگر به هنگام تقسیم خویشاوندان و یتیمان و مستمندان حضور داشته باشند، چیزی از آن اموال را به آنها بدهید و با آنها به طرز شایسته سخن بگویید! (۸)

آنها که اگر فرزندان ناتوانی از خود به یادگار بگذارند از آینده آنان می ‏ترسند باید بترسند، پس از خدا بپرهیزند و با نرمی و محبت سخن بگویند. (۹)

کسانی که اموال یتیمان را از روی ظلم و ستم می‏خورند، تنها آتش می‏خورند و به زودی در شعله‏ های آتش می‏سوزند. (۱۰)