سوره المائده آیات 106 تا 110

به نام خدای بخشنده و مهربان

اى کسانى که ایمان آورده اید ، چون نشانه هاى مرگ یکى از شما فرا رسید ، هنگام وصیت باید دو تن از مردان عادل همکیشتان میان شما گواه باشند ; و اگر در سفر بودید و مصیبت مرگ به سراغتان آمد و دو شاهد مسلمان نیافتید باید دو تن از غیر همکیشانتان وصیت شما را گواه باشند . پس اگر در صحّت آنچه وصى اظهار مى دارد تردید کردید ، گواهان را پس از نماز ]تا برپایى محکمه[ نگاه دارید که به خدا سوگند یاد کنند که ما گواهى خود را به هیچ بهایى نمى فروشیم ( آنچه را شاهد بوده ایم به سود کسى تغییر نمى دهیم ) هر چند خویشاوند باشد ، و شهادتى را که خدا برعهده ما نهاده است کتمان نمى کنیم ، زیرا در آن صورت از گناهکاران خواهیم بود . ( 106 )

پس اگر فاش شد که گواهان با گواهى دروغ خود مرتکب گناه شده اند ، دو تن از کسانى که آن دو گواه اصلى بر آنان جفا کردند ، به جاى آن دو قرار گیرند و به خدا سوگند یاد کنند که گواهى ما از گواهى آن دو درست تر است و ما با گواهى خود بر ضد آنان ، در حقشان تعدى نکرده ایم ، چرا که در آن صورت از ستمکاران خواهیم بود . ( 107 )

این بهترین روش است که شاهدان شهادت را آن گونه که بایسته است ادا کنند یا بترسند از این که پس از سوگندهایشان که بى اعتبار تلقى شده است سوگندها به دیگران واگذار شود . و از خدا پروا کنید و گوش فرادهید . و خدا مردم فسق پیشه را هدایت نمى کند . ( 108 )

روزى که خداوند همه پیامبران را گرد مى آورد و به آنان مى گوید : از سوى مردمى که به سویشان فرستاده شدید چه پاسخى به شما داده شد ؟ مى گویند : ما چنان که باید آگاهى نداریم ، تو هستى که همه نهان ها را مى دانى . ( 109 )
زمانى ]را یاد کن[ که خدا به عیسى ، پسر مریم گفت : نعمت مرا که بر تو و مادرت ارزانى داشتم به یاد آور ، آن گاه که تو را به وسیله « روح القدس » تأیید کردم ، که با مردم در حالى که نوزادى در گهواره بودى و هنگامى که میانسال شدى سخن مى گفتى ; و نعمت مرا به یاد آور ، آن گاه که به تو کتاب آسمانى و حکمت و تورات و انجیل آموختم ، و آن گاه که به اذن من از گِل چیزى همانند شکل پرنده مى ساختى و در آن مى دمیدى و آن به اذن من پرنده اى مى شد ، و کور مادرزاد و کسى را که دچار پیسى بود به اذن من بهبودى مى بخشیدى ، و آن گاه که مردگان را به اذن من از گور زنده بیرون مى آوردى ، و آن گاه که شرِّ بنى اسرائیل را از تو بازگرداندم ، هنگامى که آن معجزات را برایشان آوردى ، پس کسانى از آنان که کفر ورزیدند گفتند : این جز جادویى آشکار نیست . ( 110 )