به نام خدای بخشنده و مهربان
اى
کسانى که ایمان آورده اید ، یهودیان و مسیحیان را دوستان خود مگیرید ،
زیرا آنان با وجود این که باهم اختلاف دارند در برابر شما با یکدیگر همدل
اند ; و هر کس از شما آنان را به دوستى گیرد ، قطعاً در زمره آنان به شمار
مى آید و از ستمکاران است ، و خدا مردم ستمکار را هدایت نمى کند . ( 51 )
به همین سبب است که مى بینى آنان که در دل هایشان بیمارى شک و تردید است ، براى طرح دوستى با یهودیان و مسیحیان شتابان به میان آنان مى روند و به دروغ مى گویند : مى ترسیم گزندى به ما برسد و به یارى آنان نیازمند شویم . امید است خداوند براى مؤمنان پیروزى پدید آورد و یا از جانب خود امرى پدیدار سازد ، آن گاه بیماردلانِ سست ایمان از آنچه در دوستى با یهودیان و مسیحیان در دل هایشان نهان مى داشتند پشیمان مى شوند . ( 52 )
و مؤمنان درباره کسانى که با یهودیان و مسیحیان طرح دوستى افکندند خواهند گفت : آیا اینان همان کسانى اند که با سخت ترین سوگندهایشان به خدا قسم خوردند که با شما هستند ؟ کارهایشان تباه شد و زیانکار گشتند . ( 53 )
اى کسانى که ایمان آورده اید ، هر کس از شما از دین خود برگردد و به کفر گراید بداند که دین خدا بى یاور نمى ماند ، زیرا دیرى نمى گذرد که خداوند مردمى را مى آورَد که آنان را دوست مى دارد و آنان نیز او را دوست مى دارند ; در برابر مؤمنان فروتن اند و به آنان مهر مىورزند ولى بر کافران سرافرازند ; در راه خدا پیکار مى کنند و در کارهایشان از سرزنش هیچ سرزنش کننده اى بیم ندارند . این فضل خداست که به هر کس بخواهد عطا مى کند ، و خدا بخششى گسترده و فضلى بى پایان دارد و به کسانى که درخور بخشش اند داناست . ( 54 )
جز این نیست که عهده دار امور شما مؤمنان ، خدا و پیامبر او و کسانى اند که ایمان آورده اند ; همانان که نماز برپا مى دارند و در حال رکوع زکات مى دهند . ( 55 )